Ölümüne henüz 34 sene, 3 ay, 7 gün kalmıştı ama saniyelerin geçtiğindendir sürekli bir koşturma peşindeydi. Yetişemiyor, bekleyemiyor ve sabredemiyordu. Nereden gelip nereye gittiğini hiç bilmiyordu. Sadece beynindeki hücrelerle, hissetmesini sağlayan hormonların savaşımından hayatı hakkında birkaç somut adım atıyordu.
Yanındaki kadına döndü, kadın susuyordu. Suskunluğunu dinlemeye çabaladı ama suratındaki cümleleri okumakta güçlük çekiyordu. Karışıyordu cümleler, toplu bir anlam çıkartamıyordu hiç. Adını anıp, "Sigara içer misin?" diye sordu kadına. Kadın paketten bir sigara çekti ve;
"İsmimi ne güzel söyledin." dedi.
"İçimden güzel geldin."
Kadın, bir şeyler söylüyordu ama gözleri parlamıştı. Gözlerinin parlaklığı tüm hayatı gölgeledi. Hallerinden memnun gibiydiler ama oturdukları masada hafif telaş vardı. Masa ne yapacağını bilemiyordu, sadece bir şeyler oluyordu. Kontrol diye bir şey yoktu. Saniyeler çok hızlıydı, anlayamadı olup biteni. İçinden geçen, şuankinden çok farklıydı. Çok farklı bir yaşam geçiyordu içinden. Bir kaç kelime etti ama kadın suskun kaldı.
Sanki masada eksik olan bir şeyler vardı. Masayı inceledi. Telaş hala oradaydı, boş iki bardak, iki telefon ve anahtarlık. Bir de süs olsun diye masayla duvarın arasında sallanıp duran oyuncak. Ama süs olsun diye değil, gözünü kaçırmak istediğinde bakacak yer olsun diye konulmuştu sanki masaya. Masada hala daha bir şeyler eksik gibiydi. Ama yanıldı, masada eksiklik değil fazlalık vardı. Masanın telaşı, içinde her türlü duyguyu bulunduruyordu, her şeyden biraz vardı ama hiçbir şeyden tam yoktu. En azından masanın üzerinde gidip gelen cümleler şimdilik bu kadarını sunuyordu. Tam o sırada telaş büyüdü.
Bir an kötü düşündü. Belki de istediği cümleler burada değildi. Konuşurken yine adını andı kadının. Bu sefer etkilenmedi kadın. Masadaki telaş masayı aşmıştı. Bu sefer hayatı gölgeyen, ismini koymakta korktukları bir histi. Bu sefer hayatı gölgeleyen şey, hayatın çok dışında bir şeydi. Hayattan koparan bir şey.
Yanındaki kadına döndü, kadın susuyordu. Suskunluğunu dinlemeye çabaladı ama suratındaki cümleleri okumakta güçlük çekiyordu. Karışıyordu cümleler, toplu bir anlam çıkartamıyordu hiç. Adını anıp, "Sigara içer misin?" diye sordu kadına. Kadın paketten bir sigara çekti ve;
"İsmimi ne güzel söyledin." dedi.
"İçimden güzel geldin."
Kadın, bir şeyler söylüyordu ama gözleri parlamıştı. Gözlerinin parlaklığı tüm hayatı gölgeledi. Hallerinden memnun gibiydiler ama oturdukları masada hafif telaş vardı. Masa ne yapacağını bilemiyordu, sadece bir şeyler oluyordu. Kontrol diye bir şey yoktu. Saniyeler çok hızlıydı, anlayamadı olup biteni. İçinden geçen, şuankinden çok farklıydı. Çok farklı bir yaşam geçiyordu içinden. Bir kaç kelime etti ama kadın suskun kaldı.
Sanki masada eksik olan bir şeyler vardı. Masayı inceledi. Telaş hala oradaydı, boş iki bardak, iki telefon ve anahtarlık. Bir de süs olsun diye masayla duvarın arasında sallanıp duran oyuncak. Ama süs olsun diye değil, gözünü kaçırmak istediğinde bakacak yer olsun diye konulmuştu sanki masaya. Masada hala daha bir şeyler eksik gibiydi. Ama yanıldı, masada eksiklik değil fazlalık vardı. Masanın telaşı, içinde her türlü duyguyu bulunduruyordu, her şeyden biraz vardı ama hiçbir şeyden tam yoktu. En azından masanın üzerinde gidip gelen cümleler şimdilik bu kadarını sunuyordu. Tam o sırada telaş büyüdü.
Bir an kötü düşündü. Belki de istediği cümleler burada değildi. Konuşurken yine adını andı kadının. Bu sefer etkilenmedi kadın. Masadaki telaş masayı aşmıştı. Bu sefer hayatı gölgeyen, ismini koymakta korktukları bir histi. Bu sefer hayatı gölgeleyen şey, hayatın çok dışında bir şeydi. Hayattan koparan bir şey.
0 yorum:
Yorum Gönder